Καλλιέργεια του εδάφους

Η καλλιέργεια του εδάφους επιβάλλεται προκειμένου να καταστραφούν ζιζάνια που δεν ανέχονται τα οπωροφόρα δένδρα, δίνοντας έτσι υγρασία και θρεπτικά στοιχεία στη διάθεση των δένδρων.  Η ενέργεια αυτή γίνεται επιφανειακά με τη χρήση της φρέζας  από το τρακτέρ. Για να διατηρήσουμε καθαρό τον οπωρώνα χρειάζεται να το φρεζάρουμε τρεις (03) φορές. Η πρώτη, στο τέλος του χειμώνα για να πετύχουμε την καταστροφή των ζιζανίων και την ενσωμάτωση της κοπριάς και των λιπασμάτων.  Η δεύτερη,  στο τέλος της άνοιξης  για να πετύχουμε την καταστροφή των ζιζανίων, να διευκολύνουμε την άρδευση και να μείνει καθαρό το έδαφος για τη συγκομιδή. Η τρίτη, στο τέλος του καλοκαιριού για να πετύχουμε την καταστροφή των ζιζανίων και να μείνει καθαρό το έδαφος για τη συγκομιδή ορισμένων οπωροφόρων που καρποφορούν πιο όψιμα (π.χ εσπεριδοειδή).  Οι επεμβάσεις αυτές πρέπει να είναι όσο το δυνατό λιγότερες επειδή αφενός μεν καταστρέφεται το επιφανειακό ριζικό σύστημα, αφετέρου δε διευκολύνει την αποσύνθεση της οργανικής ουσίας του εδάφους υποβαθμίζοντας έτσι την υφή του. 

Επιλογή και ετοιμασία του εδάφους για την καλλιέργεια οπορωφόρων δένδρων

Ένα ακόμη βασικό κριτήριο για την επιλογή της θέσης του χωραφιού για καλλιέργεια οπωροφόρων δένδρων μετά το κλίμα είναι το έδαφος.  Πρέπει λοιπόν το έδαφος να συγκεντρώνει τα εξής πλεονεκτήματα :

• Να στραγγίζει καλά, ιδιαίτερα κατά τη βλαστική περίοδο επιτρέποντας έτσι τη καλή ανάπτυξη και λειτουργία του ριζικού συστήματος (το αργιλώδες έδαφος παρουσιάζει πρόβλημα στράγγισης λόγω της συνοχής του, αλλά και το αμμώδες έδαφος εμποδίζει την απομάκρυνση του νερού της βροχής εάν υπάρχει αδιαπέραστο στρώμα στο υπέδαφος).

• Πρέπει να είναι βαθύ για να συγκρατεί αρκετή υγρασία και να καλύπτει τις ανάγκες των δένδρων σε περιόδους ξηρασίας (το αμμώδες έδαφος δε συγκρατεί πολύ νερό σε αντίθεση με το αργιλώδες).

• Πρέπει να είναι γόνιμο για να διατηρήσουν τα δένδρα ικανοποιητική βλάστηση και μεγάλη καρποφορία. Τα εδάφη σε πεδινά μέρη είναι συνήθως πλούσια σε φώσφορο, κάλιο και άλλα στοιχεία που θεωρούνται απαραίτητα για την ανάπτυξη των δένδρων.  Κρίσιμο στοιχείο είναι η αλατότητα του εδάφους και η περιεκτικότητα του σε ασβέστιο (εδάφη με υψηλή αλατότητα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για εγκατάσταση οπωρώνων). Ευαίσθητα δένδρα στην αλατότητα του εδάφους είναι : η λεμονιά, η ροδακινιά, η βερικοκιά, η δαμασκηνιά, το γκρέιπ-φρουτ, η πορτοκαλιά, η μηλιά και η αχλαδιά, ενώ πιο ανθεκτικά είναι η ελιά, η συκιά, η ροδιά και το αμπέλι.

Έδαφος - Ηλιοφάνεια

Η μορφολογία του εδάφους συνδέεται με τη μεσημβρινή γραμμή κίνησης του ήλιου. Τα λοφώδη εδάφη δε είναι τόσο εκτεθειμένα σε παγετούς, στραγγίζουν καλά και δέχονται περισσότερη ηλιοφάνεια. Εδάφη με μεσημβρινή έκθεση εμφανίζουν πρωιμότητα. Εδάφη με μεγάλες κλίσεις απαιτούν ειδική μεταχείριση (πριν τη φύτευση τακτοποίηση του εδάφους σε αναβαθμίδες – πεζούλια, φύτευση των δένδρων κατά ισοϋψείς καμπύλες) γιατί έχουν πολλές πιθανότητες να καταστραφούν από διάβρωση. Τα πεδινά εδάφη είναι καλύτερα από τα λοφώδη για βιομηχανικούς οπωρώνες, παρουσιάζουν όμως μεγάλους κινδύνους από παγετούς. 

Ετοιμασία 

Τα πρώτα πέντε χρόνια είναι η σημαντικότερη περίοδος για την επιτυχία της δενδρώδους καλλιέργειας. Το καλοκαίρι κάνουμε όσο πιο βαθύ όργωμα μπορούμε προσαρμόζοντας στο τρακτέρ ένα υπεδαφοκαλλιεργητή βαρέως τύπου, σκοπός αυτού του οργώματος είναι να ξεριζώσουμε ρίζες, θάμνους και καταστρέψουμε τα ζιζάνια που υπάρχουν, μετά   απομακρύνουμε τις μεγάλες πέτρες. Κατόπιν συνεχίζουμε τα οργώματα με στόχο να ισιώσουμε το χωράφι, πριν το τελευταίο όργωμα – φρεζάρισμα φροντίζουμε να απλώσουμε κοπριά και λιπάσματα για να εμπλουτίσουμε το έδαφος με φώσφορο και κάλιο. Εάν το έδαφος καλλιεργούνταν δεν είναι απαραίτητο το βαθύ όργωμα από την προαναφερθείσα προετοιμασία.

υπεδαφοκαλλιεργητής