Ταξινόμηση των αρότρων

Το άροτρο είναι ίσως το πιο αξιόλογο γεωργικό εργαλείο και όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη δημοσίευση χρησιμοποιείται για να οργωθεί ένα χωράφι. Δηλαδή να κομματιάσει, να αναποδογυρίσει το έδαφος, να σκεπάσει τα φυτικά υπολείμματα και να καταπολεμήσει τα ζιζάνια.

Η Κατηγοριοποίηση των αρότρων γίνεται με κάτωθι κριτήρια :

1. Τον αριθμό των υνίων, αυτός κυμαίνεται από 1-12 εξαρτάται από την ιπποδύναμη του τρακτερ και την έκταση των καλλιεργειών.
2. Το πλάτος κοπής του υνίου, συνήθως το πλάτος του εδάφους που κόβει ένα υνί κυμαίνεται από 30-45 εκ.  
3. Τον τρόπο έλξης, ο τρόπος με τον οποίο συνδέεται το άροτρο με το τρακτέρ διακρίνει το άροτρο σε : συρόμενο, ημιφερόμενο & φερόμενο.
4. Την μορφή του αναστρεπτήρα, ανάλογα διακρίνονται σε : α) γενικής χρήσης, β) μεγάλης ταχύτητας, γ) για βαθιά οργώματα και δ) για θρυμματισμό του εδάφους.

Υπάρχουν επίσης τα Ειδικά άροτρα (π.χ τα αναστρεφόμενα άροτρα, τα οποία εναλλάσσονται κάθε φορά στην άκρη του χωραφιού για να αναστρέφεται το έδαφος στην ίδια κατεύθυνση) 

δίυνο άροτρο τρακτερ

Εκπαιδευτικά ιδρύματα που συνέβαλαν στην ενημέρωση των γεωργών.

Το 1904 ιδρύθηκε η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη.

Το 1907 η Αβερώφειος Γεωργική Σχολή στη Λάρισα, που στο 1917 έγινε μέση Γεωπονική Σχολή. 

Το 1920 συστήθηκε στην Αθήνα η Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή που λειτούργησε από το 1928.

Το 1937 λειτούργησε η Γεωπονική και Δασολογική Σχολή του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Το 1951 ιδρύθηκε η Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Το 1973 ξεκίνησαν τη λειτουργία τους στη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα και το Ηράκλειο οι

Ανώτερες Σχολές Τεχνολόγων Γεωπονίας (Κ.Α.ΤΕ.Ε).

Όλα τα πιο πάνω εκπαιδευτικά ιδρύματα συντελούν στη μόρφωση των γεωργών, ενημερώνοντας τους για τις νέες τεχνικές μεθόδους της γεωργίας βοηθώντας τους έτσι να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Σε περίπτωση που θέλετε ενημέρωση για μικρά τρακτέρ κάντε κλικ στην λέξη

Η εξέλιξη της ελληνικής Γεωργίας ως σήμερα.

Μετά την απελευθέρωση τα χωράφια ανήκαν ή σε ιδιώτες ή στο δημόσιο. Ο

Καποδίστριας, όντας Κυβερνήτης, μερίμνησε να οργανώσει την ελληνική

γεωργία και να εκπαιδεύσει τους Έλληνες γεωργούς. Έτσι έφερε τον πρώτο

δάσκαλο των γεωπονικών πραγμάτων, τον ιρλανδό Στήβενσον, ο οποίος ίδρυσε την

πρώτη Γεωργική Σχολή το 1830 στην Τιρυνθα, έξω από το Ναύπλιο, και εξάπλωσε την

καλλιέργεια της πατάτας και των καρποφόρων δένδρων.

Τα εθνικά χωράφια μοιράσθηκαν και στη συνέχεια ξαναμοιράστηκαν πιο μεθοδικά

από τον Κουμουνδούρο το 1871, ενώ οι διάφορες Κυβερνήσεις συνέταξαν

νομοσχέδια αγροτικής πολιτικής.

Τα συμβάντα που επέδρασαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της ελληνικής

γεωργίας, όπως είναι σήμερα, είναι:

1) Η επανάσταση του 1821, που οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας.

2) Η προσάρτηση της Θεσσαλίας το 1881 στην Ελλάδα.

3) Η Ίδρυση του Υπουργείου Γεωργίας το 1917.

Μέχρι και το τελευταίο γεγονός τα τρακτερ δεν είχαν κάνει την εμφάνιση τους στην χώρα μας για να συμβάλουν στην βελτίωση του επιπέδου εργασίας και κατά συνέπεια της ζωής των αγροτών. 

Είσοδος της επιστήμης στη γεωργία

Η επίδραση της επιστήμης στην εξέλιξη της σύγχρονης γεωργίας είναι μεγάλη.

Ο Λήμπιχ (1803-1873), έργο του η θρέψη των φυτών με ανόργανα άλατα.

Ο Παστέρ (1822-1895), ανακάλυψε τα μικρόβια και μελέτησε την επίδραση τους στη γεωργία (βιολογία εδάφους κλπ.). Έτσι ξεκίνησε η έρευνα των ζυμώσεων που βοήθησε  στην εξέλιξη της οινοποιίας και της ζυθοποιίας. Έργο του Παστέρ είναι οι «Ασθένειες του Οίνου».

Ο Μέντελ (1822-1884), συνέδραμε στη ίδρυση της Γενετικής με την εργασία του σχετικά με την κληρονομικότητα.

Περίπου το 1850 εμφανίστηκαν τα πρώτα ατμοκίνητα τρακτερ, ενώ το 1892 κατασκευάστηκε το πρώτο βενζινοκίνητο.