Τη νεολιθική
εποχή οι Έλληνες καλλιεργούσαν δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι και πιθανώς βρώμη
και κεχρί) και όσπρια (μπιζέλια, φακή, φάβα). Δεν χρησιμοποιούσαν τρακτέρ αλλά: πελέκεις, λοστούς,
τσάπες, λεπίδες δρεπανιών- για την επεξεργασία και συντήρηση των καρπών είχαν:
δοχεία αποθηκεύσεως δημητριακών, πίθους, μυλόλιθους, τριπτήρες και γουδιά.
Πολλοί από τους τρόπους καλλιέργειας, που εφαρμόζουν και σήμερα ακόμα οι
έλληνες χωρικοί σε απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας, χρονολογούνται από τη
Νεολιθική εποχή.
Στην
εποχή του Ομήρου είχαν για κυριότερη ασχολία τους τη γεωργία, πίστευαν ότι η
εισαγωγή των διαφ6ρων καλλιεργειών (σιτηρών, αμπέλου, ελιάς κλπ.) έγινε από
θεότητες και μυθικά πρόσωπα. Η καλλιέργεια των σιτηρών και των κηπευτικών δεν
ήταν τόσο σπουδαία στην Αρχαία Ελλάδα, όσο ήταν στην Αίγυπτο. Αντίθετα, η
εκτροφή των ζώων, η αμπελουργία
και η ελαιοκομία αποτελούσαν για πολύ καιρό το σπουδαιότερο μέρος της
γεωργικής οικονομίας. Στα κατοικίδια ζώα τους περιλαμβάνονταν η αγελάδα, το άλογο, το γαϊδούρι, τα πρόβατα, οι κατσίκες και τα γουρούνια.
Η πτηνοτροφία αναπτύχθηκε
μετά την εκστρατεία του Μεγ. Αλεξάνδρου στις Ινδίες, από όπου έφεραν
πετεινούς και κότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου