Εξέλιξη της γεωργίας από την αρχαία Ελλάδα μέχρι την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως

Μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) αναπτύχθηκε η βοτανική στη Μεσόγειο και μας κληροδοτήθηκαν κατάλογοι φυτών με ικανοποιητική ακρίβεια. Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σταμάτησε κάθε πρόοδος στη Γεωργία εξ’ αιτίας των επιδρομών των βαρβάρων.

Τον 9^ο  αιώνα καθιερώθηκε το τριετές σύστημα (αγρανάπαυση - σιτάρι - ανοιξιάτικο σιτηρό) και αμέσως μετά το σύστημα της τετραετούς αμειψισποράς. Κατά το Βυζάντιο, ο Ιουστινιανός, έφερε από την Κίνα την εκτροφή του μεταξοσκώληκα με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί και να ακμάσει η σηροτροφία από τον 11^ο έως τον 12^ο  αιώνα.

Στη συνέχεια, στην ανάπτυξη της γεωργίας οι συνέβαλαν Σταυροφόροι, οι οποίοι έφεραν από την Ανατολή πολλά φυτά, άγνωστα μέχρι τότε στη Δύση.

Από το 13^ο αιώνα η Ελλάδα κατακτήθηκε από Φράγκους, Ενετούς και Τούρκους και η γεωργία άλλες φορές βρισκόταν σε ελληνικά χέρια και άλλες σε Ενετικά (κυρίως το γεωργικό εμπόριο). 
Εκ των πιο πάνω αναγραφομένων συνάγεται ότι ούτε λόγος δεν γίνεται ακόμη για την χρήση  τρακτέρ στην καλλιέργειες.